Wat is homeopathie?

Wat is homeopathie?:
Heel kort gezegd: Het genezen van een ziekte door een gelijksoortige prikkel.
Dat is alles, maar deze definitie bevredigd niet het hart. Voor een beter, alledaagser begrip zou je ook kunnen zeggen: Het genezen van een ziekte met een andere ziekte, maar dan wel een die er heel erg op lijkt. Een oom met een sterk ontwikkelde intuïtie zei eens: “Ik zie het nog zó afkomen, dat kanker met kanker genezen wordt”.
Hij zat er heel dicht bij. Het komt erop neer dat je middels homeopathie op iemands frequentie afstemt. Als je een Fransman wilt bereiken, moet je Frans spreken, dan ben je direct binnen. Als je wilt dat een kind je begrijpt, moet je op het begripsniveau van het kind gaan zitten. Ziehier een paar voorbeelden van “gelijksoortige prikkel”.

Je kunt nu begrijpen dat homeopathie in de kern niets te maken heeft met kruidengeneeskunde, of met “natuurlijke” middelen, wat veel mensen denken. Dat denkbeeld verteld alleen iets over de herkomst van de prikkel, en die is volslagen onbelangrijk. Het gaat om de gelijksoortigheid. Bij het afstemmen van je radio is het van belang welke frequentie je kiest, niet de plek vanwaar het programma uitgezonden wordt.

Dus wat hebben homeopaten in de ruim twee eeuwen na de ontdekking van het gelijksoortigheidsbeginsel, ook genaamd: “De wet van de homeopathie”, gedaan? Ze hebben allerlei stoffen op zichzelf getest om te zien wat de effecten waren. Niet op patiënten, niet op dieren, maar op zichzelf, of gezonde vrijwilligers. Want ze wisten dat als je weet wat een stof aan ziekte veroorzaakt, je ook weet wat hij kan genezen. Niet meer dan dat, maar ook niet minder. Vandaar dat Aspirine een middel voor maagzweren moet zijn, want het is alom bekend dat het maagzweren veroorzaakt – zelfs bij rectaal gebruik! Daarbij gaat het dan wel om het totale plaatje: Aspirine geneest niet alle maagzweren, maar alleen bij mensen die ook de rest van het beeld van dat middel vertonen. Er zijn een heleboel middelen die maagzweren veroorzaken – en dus genezen – maar de rest van het beeld moet ook kloppen, zowel lichamelijk als emotioneel en geestelijk. Een zelfstandig ondernemer die het verschrikkelijk druk heeft, de hele dag koffie drinkt en om het minste of geringste in woede uitbarst heeft Nux Vomica nodig – want dat is de frequentie, het plaatje, van dat middel.

Nu is Nux Vomica (de “Braaknoot”) een plantaardig middel. Er zijn ook minerale middelen (kwik, ijzer, silicium, uranium, keukenzout, enz.) en dierlijke (de giffen van slangen, spinnen, de bij, de wesp, de rode bosmier, enz.). Er zijn zelfs menselijke middelen, gemaakt van zieke weefsels, zoals tuberculose, kanker, enz. En dan zijn er nog wat andere, waar ik het uit strategische overweging maar niet over heb, uit angst mijn geloofwaardigheid bij de lezer te verliezen, maar als je een oogontsteking hebt met het gevoel dat er een stukje ijs in je oog zit, heb je het middel Magnetis Polis Arcticus (de noordpool van een magneet) nodig, want dat veroorzaakt dat gevoel. Ik ken uit de literatuur een geval van een homeopaat uit New York die een patiënt op bezoek kreeg, en na enig getrek kreeg ze dit symptoom er uit. Toen was ze meteen klaar, en de patiënt ook.

In feite spiegel je met een homeopatisch middel dus het ziektebeeld terug naar de patiënt. Het evenbeeld wordt herkend, en genezing vindt plaats. Waarom genezing dan plaats vindt, is eigenlijk een raadsel, maar als je ziekte ziet als een poging om beter te worden, wordt er misschien iets duidelijk: In feite maak je met een middel dat hetzelfde ziektebeeld veroorzaakt de ziekte dus alleen maar erger. Dus: Je maakt de poging om beter te worden alleen maar erger. Nou, dat is toch precies wat we willen? Vandaar dat je met homeopathie de afweer sterker maakt en er in de regel met zeer weinig dosering volstaan kan worden. Als de boodschap eenmaal overgekomen is, is het klaar. Soms vindt er een beginverergering plaats, natuurlijk, want het middel veroorzaakt dezelfde ziekte. Maar daarna ontstaat herstel. De grootste moeilijkheid in deze alinea is het zien van ziekte als poging tot herstel, dat zijn we niet gewend. We zien ziekte meestal als iets vijandigs dat bestreden moet worden. Dus gebruiken we allerlei medicijnen die de klachten onderdrukken, maar als ze uitgewerkt zijn, komen de klachten weer terug. Het gevaar schuilt hier in de bijwerkingen van de medicijnen en het na verloop van tijd blijvend onderdrukken van de klachten – dan ben je verder van huis, want dan zoekt het proces een andere weg. Je kunt het vergelijken met een verzetsbeweging die ondergronds is gegaan.

Uit het bovenstaande kan je ook begrijpen dat een homeopatisch middel geen bijwerkingen heeft: Er wordt immers geen informatie toegediend die vreemd is aan de patiënt. Alle klachten, alle gevoelens, alle denkbeelden zijn bekend, worden alleen maar versterkt. Het begrip “bijwerking” is een uitvinding van de farmaceuten uit de 19de eeuw, die ongelijksoortige medicijnen produceerden, zeg maar: Medicijnen die niet op de patiënt van toepassing waren

Nou, ik vind dat ik nu wel vervelend genoeg ben geweest voor één A4-tje. Kouw er maar eens op, misschien wordt je iets wijzer als je het verteerd hebt. Maar onthoudt: Een middel is niet homeopatisch omdat dat op het flesje staat, of omdat een homeopaat het heeft verstrekt, maar omdat het dezelfde klachten kan veroorzaken bij een gezond mens. Je moet het juiste middel voor de persoon vinden – het is maatwerk!